مومی که توسط زنبورهای عسل از جنس Apis تولید می شود را عسل با موم می گویند. موم زنبور عسل از حداقل 284 ترکیب مختلف تشکیل شده است که عمدتاً از انواع آلکان های با زنجیره بلند، اسیدها، استرها، پلی استرها و هیدروکسی استرها تشکیل شده است.
اما ترکیب دقیق موم زنبور عسل بسته به مکان متفاوت است. وزن مخصوص آن حدود 0.95 و نقطه ذوب بیش از 140 درجه فارنهایت است.
به طور خاص، مومی است که از هشت غده تولید کننده موم در شکم زنبور کارگر ترشح می شود. موم در ورقه های نازکی به نام فلس ترشح می شود.
فلس ها، زمانی که برای اولین بار ترشح می شوند، کمی شبیه پوسته های میکا هستند. آنها شفاف، بی رنگ، بی مزه و بسیار شکننده هستند.
موم زنبور عسل معمولاً توسط زنبورهای خانگی جوانتر زمانی که بین دوازده تا بیست روز سن دارند تولید می شود.
همانطور که زنبور بزرگتر می شود و شروع به جمع آوری گرده و شهد می کند، این غدد شروع به آتروفی می کنند، اما توانایی آنها برای تولید موم به طور کامل از بین نمی رود.
هنگامی که زنبورها ازدحام می کنند، به سرعت شانه مومی تولید می کنند، زیرا آنها باید به سرعت مکانی را برای ملکه برای تخم گذاری و جایی برای ذخیره غذا ایجاد کنند.
برای تبدیل موم به لانه زنبور عسل، زنبورها به صورت رشته ای آویزان می شوند و همانطور که موم از غدد زنبورهای موم خارج می شود، بین پاها و دهان زنبورها که زنجیره را تشکیل می دهند، جویده می شود و به شکلی در می آید.
در طول مسیر زنبورها سپس از این موم برای ساختن سلول‌های عسلی آشنا به شکل شش ضلعی استفاده می‌کنند.
در طی این فرآیند است که موم شروع به ایجاد رنگ و کدورت خود می کند. بسته به اینکه چه نوع شهد و گرده ای وارد کندو می شود و توسط زنبورها مصرف می شود، تکه های میکروسکوپی گرده و شهد باقی می ماند و به موم اضافه می شود.
برای تهیه یک گرم موم حدود 1100 فلس لازم است.
