مکانیزه کردن برداشت چوب خام چنار در مناطق با عملکرد سالانه کوچک و توپوگرافی نامطلوب، پتانسیل ماشین‌های گران قیمت را محدود می‌کند و در بسیاری از کشورها هنوز هم معمولاً از نیروی انسانی و حیوانی استفاده می‌شود.
مکانیزاسیون بالا در ترکیب با برش شفاف گسترده پیامدهای زیست محیطی بسیار نامطلوبی دارد، هم از نظر ترسیب کربن و هم از نظر تأثیر بر تنوع زیستی.
حتی زمانی که جنگل به طور کامل پاک نشده است، آنچه باقی می‌ماند اغلب تکه تکه‌ای از زیستگاه جنگلی و مزارع یا در صورت قطع درختان شدیدتر، «جزایر» جنگلی است که توسط «دریایی» از مناطق پاک‌شده احاطه شده‌اند.
در قطع درختان انتخابی مکانیزه، جنگل ها باید به اندازه کافی باز باشند تا ماشین آلات را در خود جای دهند، که این امر مستلزم حذف درختان غیر هدف و رشد زیرزمینی است.
چوب بری انتخابی اغلب اشتعال پذیری جنگل را افزایش می دهد زیرا جنگل بسته و مرطوب تر را به جنگلی بازتر و خشک تر تبدیل می کند.
ماشین آلات سنگین خاک را متراکم می کند و این امر باعث می شود که گونه های گیاهی به طور طبیعی بازیابی شوند.
محصولات چوب گرد (به عنوان مثال، میله ها و شمع ها)، چوب اره شده (عمدتاً چوب)، روکش، تخته سه لا و چوب چند لایه، تخته خرده چوب، تخته فیبر، و خمیر و کاغذ.
همچنین در مورد درمان‌هایی (خشک کردن و نگهداری) که برای بهبود عملکرد چوب در استفاده ابداع شده‌اند و محصولات شیمیایی که از چوب مشتق شده یا استخراج می‌شوند بحث می‌کند.
برخی از محصولات تولید اولیه، مانند تیرها و پایه ها، مستقیماً مورد استفاده قرار می گیرند، اما بسیاری از آنها مواد میانی را تشکیل می دهند که با پردازش بیشتر به محصولات ثانویه مانند مبلمان، سازه ها و اجزای ساختمان، ظروف و آلات موسیقی تبدیل می شوند.
برخی از ماشین‌ها برای انجام عملیات جداگانه مانند جداسازی یا پوست‌زدایی تخصصی هستند، در حالی که برخی دیگر عملیات ترکیبی را انجام می‌دهند.
