کاشی ها در حال حاضر بسیار جمع آوری و مطالعه شده اند. به نظر می رسد سرامیک کف خانه و کاشی سازی در حال حاضر در حال احیاء است. معماران، سازندگان و افراد نگاهی تازه به کاشیها و نحوه استفاده از آنها برای بهبود فضای داخلی و خارجی خانهها، ساختمانهای عمومی و محلهای کار دارند.
به عنوان کلکسیون، کاشی ها جذاب هستند و می توانند مکانی نسبتاً ارزان برای شروع سرگرمی شما باشند.
فرد ممکن است در کاشی های مربوط به دوره، کشور مبدا، رنگ، موضوع یا سازنده خاص تخصص داشته باشد. آنها به راحتی در قاب ها نمایش داده می شوند یا در دیوار یا میز کاشی های مدرن گنجانده می شوند.
کاشیهای دیواری سرامیکی معمولاً دوام کمتری نسبت به کاشیهای طراحی شده برای کفپوش دارند. اکثر کاشی های دیوار با سطحی نیمه براق یا مات لعاب می شوند.
سطح لعاب دار مقاومت لغزش بسیار کمی دارد و در صورت خیس شدن لغزنده می شود. بنابراین، کاشی دیوار لعابدار برای کاربردهای دیوار یا میز بسیار مناسبتر است تا کف.
کاشی و سرامیک لعابدار از دو عنصر اساسی خاک رس و آب تشکیل شده است. خاک رس های مختلف استخراج می شوند، آسیاب می شوند و به صورت پودر ریز در می آیند و با هم فشرده می شوند تا بدنه کاشی را تشکیل دهند.
سپس بدنه سفالی فشرده برای کاهش رطوبت خشک می شود. سپس سطح کاشی را با لعاب رنگی (شبیه شیشه) می پوشانند.
سپس لعاب به طور دائمی به سطح کاشی با پختن آن در کوره ها با دمای تقریبی 2000 درجه فارنهایت به سطح کاشی ذوب می شود تا محصول نهایی تشکیل شود.
کاشی چینی از ترکیبی از خاک رس ریز دانه و سایر مواد معدنی برای تولید بدنه بسیار متراکم ساخته شده است که باعث می شود در برابر رطوبت، لکه و سایش بسیار مقاوم باشد.
به دلیل این ویژگی ها، کاشی چینی با حفظ رنگ و زیبایی خود، سال ها در برابر ترافیک سنگین در هر دو کاربرد داخلی و خارجی مقاومت می کند.
